Bir Manifesto Var Kafamda

BİR MANİFESTO VAR KAFAMDA

Bir manifesto var kafamda

Doğumu reddediyorum

Ama annem üzülmesin

Ben yine onun sevgisiyle yaşıyorum

Etrafımda insanlar var

Küçük trajik insanlar

Az önce tepemden alaycı bir kuş geçti

Ağaçlar usanmadan durmaya devam ediyor

Dostlarım yine burada şen kahkahalarla gülüşüyorlar

Çocukken beni ısıtan sobanın sesi hala kulaklarımda

Biliyorum babam beni hala seviyor

Kardeşim büyüdü oysa küçücükken de kocamandı zaten kalbi

Deniz yine köpürmüş sanırım bu aralar ayla pek iyi değil araları

Kediler miyavlamayı köpekler havlamayı hala bırakmadı

Ben büyüdüm

Hiçbir değeri olmayan kağıt parçaları için

Hiçbir değeri olmayan şeyler yapıyorum

Zamanı öldürüyorum

Hayatta kalabilmek için

Oysa biliyorum zamandan çok harcayabileceğim

Ve zamandan daha yetersiz gelecek hiçbir şeyim yok

Seviyorum bazen

Bazen öfkeleniyorum

Yine de beni zehirleyen oksijeni alıp vermekten

Kendimi alıkoyamıyorum

Kafamda bir manifesto var

Ölümü reddediyorum

Ta ki ölene kadar

Konuk Yazı: Mert Kaan Balcan